Uopšteno

Autonomna Pokrajina Vojvodina čini severni deo Republike Srbije odnosno Savezne Republike Jugoslavije. Prostire se na Panonskoj niziji sa površinom od 21.506 kilometara na kojoj živi oko dva miliona stanovnika. Glavni grad je Novi Sad.
Ovde se govori i uči na pet maternjih jezika: srpskom, mađarskom, rumunskom, slovačkom i rusinskom, a tu žive i drugi pripadnici brojnih naroda i narodnosti. Zbliženi vekovima, ovde su ljudi zbratimljeni. Zato nije ni čudno da se tu i gosti osežaju kao kod kuće.
Svojom plodnošću ova ravnica je od najranijih vremena privlačila mnoga plemena i narode. Otuda je Vojvodina riznica kultura čiji nas materijalni i duhovni tragovi vode u prošlost daleku više od 50.000 godina. Pored mnogih arheoloških lokaliteta, a najpoznatiji su Gomolova kod sela Hrtkovaca i Sirmijum u Sremskoj Mitrovici, pažnju privlače brojni izuzetno očuvani manastiri sa bogatim srednjevekovnim freskama i vojna utvrđenja od kojih je najočuvanija Petrovaradinska tvrđava kod Novog Sada. Njena gradnja je počela 1692, a trajala je skoro sto godina.

Današnja naselja su pretežno iz XVIII veka ali ima znatan broj utemeljenih u doba Ilira, Kelta i Rimljana kada su bili izuzetno važni vojni, privredni i kulturni centri.
Vojvodina ima dugu i veoma bogatu tradiciju književnog, pozorišnog, likovnog i muzičkog stvaralaštva.
Ravnica iz koje se izdižu dve planine - Fruška gora i Vršacki breg - bogata vodama, jedna je od retkih evropskih oaza sa očuvanom prirodom. Najveće reke su Dunav, Tisa i Sava a od desetak jezera najpoznatije su Palić i Ludoško kod Subotice, Rusanda kod Melenaca, Belocrkvansko i Borkovačko jezero.
Plovna kanalska mreža hidrosistema Dunav - Tisa - Dunav najduža je u Evropi, a za njena korita iskopano je više zemlje nego za dva Suecka kanala.
Obedska bara je najveće stanište ptica selica iz Evrope na putu za jug. Ne manje zanimljiva je i Deliblatska peščara koju mnogi zovu Mala Sahara a jedina je pustinja na našem kontinentu.
Termalnih i mineralnih izvora ima po celoj Vojvodini. Poznate su banje u Slankamenu, Melencima, Kanjiži, Bezdanu, Novom Sadu, Vrdniku i radioaktivno blato u Jermenovcima.

Vojvodina ima ukupno 64.000 hektara ribolovnih voda sa kvalitetnom ribom: šaranom, somom, kečigom i smuđem. Čuveni su ribolovni reviri na Dunavu kod Apatina, Bogojeva, Bačke Palanke i Novog Sada, a na Tisi kod Titela, Novog Bečeja i Sente. Tisa je uz Žutu reku u Kini jedina u svetu koja "cveta". Tih dana je njena površina prekrivena milionima leptirica koji, sa peskovitog dna, isplivavaju kao larve.

Najčešća meta lovaca su: fazani, jerebice, divlje patke, zečevi, divlje svinje i kapitalni primerci podunavskog i posavskog jelena. Ovako bogatstvo divljači omogućilo je formiranje brojnih lovišta od kojih su najpoznatiji u okolini Bačke Palanke, Bača, Sombora, Subotice, Novog Bečeja, Perleza, u posavskim i podunavskim šumama, u Fruškoj gori, na Vršackom bregu i u Deliblatskoj peščari.

Vinova loza i voćke se gaje u Vojvodini već više od 2.500 godina. I u vreme Rimljana a i u srednjem veku bila su poznata vina sa Fruške gore, Južnog Banata i Subotičkog vinogorja.
Preko ovog područja oduvek su vodili najkraći putevi između Centralne Evrope i Bliskog Istoka. Stoga su se na vojvođanskoj trpezi i do danas zadržali specijaliteti evropske i orijentalne kuhinje.
Ovde, rekli smo, žive mnogi narodi i narodnosti a sa njima i njihovi običaji i pesme. Možda su baš te pesme, kojima se uz svoj ponos čovek ravnice odupre i horizontalama života - ono sto će te poneti kao najlepšu uspomenu.